جستجو در مقالات منتشر شده


۲ نتیجه برای رضایی

علیرضا شیخی، فائزه رضایی،
سال ۴، شماره ۱ - ( دوفصلنامه ۱۳۹۹ )
چکیده

کتب فالنامه حاوی تصاویر جالب و جذابی از پیامبران، ائمه، فرشتگان، دیوها، علائم منطقه‌البروج و غیره یکی از راه‌های دست‌یابی به ناشناخته‌ها محسوب می‌شده است و تنها چهار نسخه درخور توجه از دوره صفوی باقی‌مانده است که سه نسخه آن به زبان فارسی است. فالنامه‌های مصور‌ دوره صفوی عقاید، باورها و سنت‌های رایج جـامعه را نشان می‌دهد. انگاره "اسکندر در برابر یاجوج و ماجوج سد می‌سازد" از نگاره‌های مشترک در دو نسخه فالنامه توپقاپی(۱۵۸۰-۱۵۷۰م.) و پراکنده (۱۵۶۰-۱۵۵۰م.) است که یک موضوع، دو تفسیر کاملاً جداگانه دارد. اسکندر در ادبیات فارسی و ترکی نمادیست از عقل و اعتدال. موضوع‌های مشترک در فالی یکسان را نشان داده‌اند درحالی‌که در این موضوع، باوجود موضوع مشترک، عناصر محتوایی و بصری دخیل در دو نگاره، انجامی متباین از یکدیگر در فال را رقم‌زده‌اند. هدف اصلی پژوهش، بررسی عناصر حاکم بر نگاره هر فال بوده که سبب تفاوت معانی فال‌ها شده است. بنابراین چه عواملی در محتوا و عناصر بصری دو نگاره، معانی متضاد فال با موضوع یکسان را موجب شده است؟ روش تحقیق، توصیفی تحلیلی و جمع‌آوری اطلاعات به شیوه کتابخانه‌ای است. یافته‌ها نشان دارند علت تفاوت معانی فال‌ها در عناصر حاکم بر نگاره‌ها پنهان است. شاه‌تهماسب خود را در جایگاه اسکندر دانسته است. ثبات و تعادل تصویر نسخه فالنامه پراکنده، حضور دو پیامبر الهی خضر و الیاس که پیامبران راهبر در تاریکی و نمودی از روشنی‌اند، انار و سپند خبر از خوش‌یمنی فال در نسخه پراکنده داده و در مقابل بی‌ثباتی تصویر نسخه فالنامه توقاپی، حضور قوم نااهل، آیه قرآنی مبنی بر فساد قوم یاجوج و ماجوج در زمین و اندازه بزرگ دیوان در نگاره، بدیمنی را در فال به همراه داشته است.
 
ساره رضایی، علیرضا شیخی،
سال ۴، شماره ۲ - ( دوفصلنامه ۱۳۹۹ )
چکیده

شهرت داستان لیلی و مجنون و مثل شدن آن‌ها در عشق و عاشقی، درواقع از دولت سر شاعران ایرانی حاصل آمده است. نقاشی ایرانی با شعر و ادب فارسی الفت دیرینه دارد و به‌مرورزمان با حکمت کهن ایرانی و عرفان اسلامی درآمیخته است. در هر اثر تجسمی، هنرمند نحوه نگرش خود را به موضوعی خاص به تصویر می‌کشد و مجموعه پیام‌های تصویری باعث ایجاد ارتباط بصری می‌شود. نقش لیلی همواره در طول تاریخ هنر و ادب ایران به‌عنوان یکی از اسطوره‌های زنانه مطرح بوده است. ازجمله در آثار کمال‌الدین بهزاد، میر خلیل نقاش، مظفر علی تربتی و قاسم علی، به‌عنوان مفهومی مهم، سیما و سرشت خاصی دارد. هدف این پژوهش تحلیل بصری نقش لیلی و همخوانی متن و تصویر این شخصیت در نگاره‌های کتب خمسه نظامی و هفت‌اورنگ جامی در دوره‌های تیموری و صفوی است. با تحلیل و بررسی نگاره‌های موجود در دوران مذکور به جایگاه لیلی در این کتب پرداخته‌شده و سپس با نگاهی تطبیقی به نقش لیلی و استخراج نقاط افتراق و اشتراک آن و همخوانی متن و تصویرسازی پرداخته‌شده و تلاش شده است تا به این سؤالات پاسخ داده شود که نخست ویژگی‌های تجسمی لیلی در خمسه نظامی و هفت‌اورنگ جامی در عصر تیموری و صفوی چیست؟ و همچنین انطباق متن و تصویر تا چه اندازه بوده است؟ در نگاره‌های عصر تیموری و صفوی لیلی زنی نجیب و افسونگر بارنگ پوستی روشن و دست‌های باریک و کشیده به تصویر کشیده شده که عمدتاً در مرکز توجه بوده ولی خودش به بیرون از تصویر نگاه می‌کرده است. در دوران مذکور با توجه به تعدد فرقه‌های عرفانی اغلب نقاشان برداشت شخصی خود را از متن به تصویر درآورده‌اند که درنتیجه در برخی موارد هنرمند تعهد کمی به متن توصیفی داشته است.


صفحه ۱ از ۱     

کلیه حقوق این وب سایت متعلق به نشریه هنرهای صناعی اسلامی می باشد.

طراحی و برنامه نویسی : یکتاوب افزار شرق

© 2025 CC BY-NC 4.0 | Journal of Islamic Crafts

Designed & Developed by : Yektaweb