1- ، ehaheh_141@yahoo.com
چکیده: (5192 مشاهده)
اسب در هنر ایران، نمادی خورشیدی از درخشش معنوی رستاخیز و زندگی است و مسلمانان آن را به سعادت و خوشی ربط میدهند. با پیشرفت سفالگری در دوران سلجوقی و با نگاهی گذرا به سفالینههای برجایمانده از این دوره نقشمایه اسب بهوفور و در قالب صحنههایی از قبیل سوارکاری، شکار، جنگ و مضامین ادبی به تصویر درآمده است. آنچه در این پژوهش موردمطالعه قرارگرفته است، حضور نقش اسب، بهعنوان یکی از نقوش اصلی سلجوقی در این سفالینهها است. شناسایی عوامل تعیینکننده استفاده از نقشمایه اسب و پاسخ به سؤالات مهمی چون: نقشمایه اسب در سفالینههای سلجوقی چگونه کارشده است؟ نقشمایه اسب در این دوره، با چه مضامینی ترکیبشده است؟ بدیهی است که میتواند ما را با نحوه زندگی و هنر مردم آن دوره یاری کند. روش تحقیق، توصیفی ـ تحلیلی و روش گردآوری اطلاعات، اسنادی (کتابخانهای) بوده است. این تحقیق باهدف مطالعه دقیق بر روی نقشمایه اسب به ریشهیابی این نقش و موارد استفاده آن در هنر سفالگری آن دوره پرداخته است. نتایج حاصل از تحقیق فوق، نشانگر آن است که هنرمند سلجوقی با تکیهبر آثار دورههای پیشین، سعی در نمایش نقشمایههای مختلف، بخصوص نقش اسب را داشته است. این نقشمایه در قالب مضامین متعدد و با ترکیببندیهای گوناگون در بستر سفالینهها سامانیافته و این نشانگر اهمیت و ارزش این نقشمایه، در دوره سلجوقی است.
نوع مطالعه:
پژوهشي |
موضوع مقاله:
مبانی نظری هنر اسلامی دریافت: 1399/6/31 | پذیرش: 1399/11/20 | انتشار: 1399/11/20