هنر دوره سلجوقی از درخشانترین و برجستهترین دورههای تاریخ هنر ایران است و پیشرفت قابلتوجهی در همه هنرها ازجمله سفالینههای این دوره رخ داده است. استفاده از بدنههای جدید دستساز بهنام بدنههای جسمی و لعابهای قلیایی منجر به هماهنگی و یکدستی ترکیب بدنه و لعاب گردید که این امر خود به گسترش تکنیکهای تزیینی و تواناییهای فنی سفالگران ایرانی کمک کرد. مقاله حاضر با روش توصیفیـتحلیلی به مطالعه و طبقهبندی سفالینههای این دوره پرداخته و ضمن بررسی فناوریهای بهکاررفته در سفالینههای این دوره، ازجمله فناوری ساخت بدنههای جدید، انواع ظروف این دوره را معرفی مینماید. ظروف سفید با انواع تزیینات؛ ظروف رنگی با لعاب تک رنگ در طیفهای مختلف آبی، فیروزهای، زرد، قهوهای، بنفش و ارغوانی؛ ظروف سایهنما ؛ ظروف زیرلعابی که با نقاشی در زیر لعاب رنگی و بیرنگ انجام میشد و اوج آن را میتوان در این دوره مشاهده نمود؛ زرینفامها در سه سبک درشتنقش، ریزنقش و کاشان؛ و میناییها (رولعابی) که با تکنیک نقاشی روی لعاب انجام میگرفت، مهمترین تولیدات سفالینههای این دوره را شکل میدهند.
نوع مطالعه:
پژوهشي |
موضوع مقاله:
تخصصي دریافت: 1399/11/4 | پذیرش: 1399/11/20 | انتشار: 1399/11/20